Op woensdag maakte Jim Messina, de campagneleider van Barack Obama, bekend welke 35 Amerikanen dit jaar als co-chair van Obama For America (OFA) zullen optreden. Die eretitel betekent dat de uitverkorenen een nadrukkelijke rol zullen spelen in de campagne van Obama en regelmatig voor hem op diverse evenementen zullen spreken. Hoewel de lijst overwegend uit politici bestaat, zitten er wat opmerkelijke keuzes tussen. Wie kritisch naar de namen en maatschappelijke functies van de verschillende co-chairs kijkt, ziet vooral een electorale strategie de boventoon voeren.
Minderheden
In de general elections zal president Obama een beroep moeten kunnen doen op diverse minderheden wil hij een kans maken op herverkiezing. De Republikeinse partij is dominant bij die groep van de samenleving die het meest bij de politiek betrokken is – blanke grijze mannen – dus president Obama moet goed scoren bij alle andere delen van de bevolking. Met Eva Longoria, vooral bekend uit Desperate Housewives, heeft Obama niet alleen iemand die bekend is bij een groot en jong publiek als co-chair gestrikt, maar ook een populaire Latina.
Ook Alan Solow, een prominente Joodse jurist en één van de leiders van het Joodse maatschappelijk middenveld, kan een belangrijke bevolkingsgroep aanspreken. Voeg daar nog Vashti McKenzie aan toe, de eerste vrouwelijke bisschop van de African Methodist Episcopal Church, en je hebt eigenlijk alle demografisch relevante groepen vertegenwoordigd. Toch moet in deze categorie nog één opvallende naam genoemd worden: Kalpen Modi, bij het grote publiek beter bekend als Kal Penn. Hij is een belangrijk gezicht voor de politiek steeds relevanter wordende gemeenschap van Indian-Americans, niet te verwarren met indianen die Native Americans genoemd willen worden. Kal Penn is echter vooral bekend als Kumar Patel in diverse Harold and Kumar films en als Dr. Lawrence Kutner uit de tv-serie House.
Politieke relevantie
Natuurlijk draaien verkiezingen niet alleen om demografie en dus werd een aantal co-chairs gekozen vanwege de politieke relevantie. Daarbij moet de president laten zien van alle markten thuis te zijn. Hij moet zowel de fanatieke achterban van de Democratische Partij weten te enthousiasmeren, als gematigde kiezers weten te overtuigen. Om dat eerste te bereiken worden Russ Feingold, Caroline Kennedy en Joe Solmonese van stal gehaald. Russ Feingold is een bijzonder populaire en progressieve oud-senator van Wisconsin die vaak getipt werd voor de Democratische nominatie in 2008. Caroline Kennedy is de dochter van de populairste Democratische president aller tijden, John F. Kennedy, en was één van de eerste supporters van Barack Obama voor de verkiezingen van 2008. Joe Solmonese is een mensenrechten activist die vooral bekend werd als een belangrijke voorvechter van de pro-choice beweging, de voorstanders van gelegaliseerde abortus. Drie grote namen dus op de linker flank van de Democratische Partij.
Om niet alleen voor eigen parochie te preken heeft Obama For America ook enkele co-chairs die independents en zelfs gematigde Republikeinen moeten aanspreken. De belangrijkste daarvan is Lincoln Chafee, de politiek onafhankelijke gouverneur van Rhode Island. Tegenwoordig is Chafee een independent maar tussen 1999 en 2006 zat hij voor zijn staat in de Senaat als Republikein. Als co-chair van Obama For America is hij dus het gezicht van bipartisanship. Een andere co-chair die vooral ‘op rechts’ moet aanspreken is John Nathman, een voormalige Admiraal en opperbevelhebber van de Amerikaanse marine. Hij moet Amerika helpen herinneren dat president Obama niet zwak is als het gaat om oorlog en geopolitiek en dat hij zelfs de dood van Osama bin Laden op zijn geweten heeft.
De hele lijst
De titel co-chair klinkt alsof het iemand met invloed is, een soort vice-voorzitter die gehoord wordt in het beslissingsproces. Daar is natuurlijk geen sprake van. De co-chairs van OFA moeten lachen naar de camera, handjes geven wanneer ze verteld wordt handjes te geven en vooral het gezicht zijn van president Obama voor een specifiek deel van het electoraat. De lijst is het gevolg van een uitgedachte electorale strategie waarbij de vraag of iemand ook echt iets kan altijd ondergschikt is geweest aan de vraag of iemand populair en geloofwaardig is voor een bepaald deel van de bevolking. De hele lijst is dan ook een ideale dwarsdoorsnede van de Amerikaanse samenleving, alleen dan rijker, beroemder en diverser dan de werkelijke samenleving.
Adriaan Andringa is hoofdredacteur van de WarRoom.
